ایرانیان باستان و پیروان دین زرتشت بر این باور بودند که دفن مردگان در خاک یا انداختن آنان در آب رودخانه یا سوزاندن اجساد در آتش گناه است، به این علت که عناصر چهار گانه (آب، باد، آتش و خاک) را مقدس و آلودن شدن این عناصر را ناروا می دانستند. به همین دلیل اجساد مردگان را در محلی مرتفع قرار می دادند که در دسترس پرندگان لاشه خوار باشد.